Whiteout, een nieuwe Bombtrack-film die Galle Bojko, een 23-jarige bikepacker, volgt op een solo-reis van 900 kilometer over het Siberische Baikalmeer in de winter. Je vindt de film hier en een interview met Galle over haar ervaringen met kamperen en rijden op het ijs.
Sinds we in 2011 de 25.000 kilometer lange reis van Galle Bojko door Europa begonnen te volgen, waren we onder de indruk. Op 22-jarige leeftijd was ze al een felbegeerde plek in onze 2022 Bikepacking Awards. Ze is een avontuurlijke reiziger en een getalenteerde jonge schrijver, fotograaf en filmmaker. En toevallig heeft ze ook een prachtig oog voor het ontwerpen van fietstassen.
Whiteout , Galle’s nieuwste creatieve project, werd uitgebracht in samenwerking met Bombtrack Bikes. De film is traag en reflecterend en legt Galle’s soloreis over het bevroren Baikalmeer vast. Het onthult ook enkele van de geleerde lessen. Je kunt Whiteout hieronder bekijken, en dan verder lezen voor een kort interview met Galle dat wat dieper ingaat op enkele van de onderwerpen die de film aansnijdt, plus een handvol van haar foto’s van de spectaculaire Siberische landschappen.
Deze reizen zijn niet alleen mooi, maar hebben ook een diepere betekenis. Ik voel me levend.
Je noemt je aantrekkingskracht op besneeuwde omgevingen in de film, maar hoe ben je uiteindelijk bij het Baikalmeer terechtgekomen?
Het Baikalmeer is opmerkelijk vanwege zijn biodiversiteit, enorme hoeveelheid water en locatie. Het is qua volume het grootste zoetwatermeer ter wereld en ik vind het behoorlijk indrukwekkend. Ik zat te denken aan een plek om afgelopen winter te gaan fietsen omdat ik een paar vrije maanden had en het leek de perfecte keuze, vooral na het lezen van Les Forts de Sibrie ( Troost van het bos ) van Sylvain Tesson, die zes maanden in een hut aan de oever van het meer in 2010.
Kun je iets vertellen over de rijomstandigheden? Was het glad of ruw? Heb je je fiets veel geduwd tijdens de rit?
Er werd behoorlijk geduwd, vooral door de sneeuw. Ik kon het grootste deel van de tijd op mijn fiets rijden, ook al was het oppervlak niet altijd erg glad vanwege de scheuren in het ijs. Sommige secties waren zo glad en glanzend als glas en andere lagen dichter bij wasbordwegen.
Ben je gewend geraakt aan het constante gekraak en schuiven van het ijs onder je banden of was het altijd verontrustend?
De geluiden van het krakende ijs waren altijd zorgwekkend, vooral ’s nachts. Ik vind het geluid van golven, rivieren of de zee meestal vreselijk angstaanjagend, dus slapen boven rommelend water en krakend ijs boven het diepste meer ter wereld was een echte uitdaging voor mijn geest en zenuwen.
Whiteout heeft een aantal geweldige foto’s. Wat waren enkele van de uitdagingen om dit zelf te filmen in het holst van de winter?
Bedankt! Door de kou braken plastic onderdelen op mijn statief de eerste dag, waardoor het filmen moeilijk werd. Mijn grootste uitdaging was om al mijn batterijen warm te houden, zodat ze niet te snel stroom verloren. Mijn zakken zaten vol met allerlei soorten batterijen, plus powerbanks en mijn hoofdlamp.
Het licht op het meer is geweldig en reflecteert prachtig op het ijs. Het was vooral ’s nachts indrukwekkend toen de lucht roze werd en het bevroren water blauw. Omdat de dagen kort waren, trapte ik bijna tot de avond viel, zodat ik kon ervaren hoe het was om te midden van het ongelooflijke landschap te rijden.
De film geeft een sterk gevoel van isolement en eenzaamheid. Was dat waar je naar op zoek was op dit specifieke deel van je reis of gebeurde het per ongeluk?
Hoewel ik wist dat het een soloreis zou zijn, was ik niet de enige. Er waren een paar toeristen, vissers, bewoners en twee andere fietstoeristen bij het meer. Deze ontmoetingen waren rijk en gevarieerd en altijd plezierig. Ik vind het niet erg om alleen te zijn, dus ik maakte me er niet al te veel zorgen over tijdens het voorbereiden van de reis.
Hoe werd je ontvangen door de mensen die je op het meer ontmoette?
Door de mensen die ik ontmoette voelde ik me erg welkom. De meesten van hen waren vissers die zeer verrast waren om een persoon alleen te zien, vooral een vrouw, op een fiets, kamperend op het meer. Ze zouden naar mijn spijkerbanden kijken, me een paar vissen, thee of een lift aanbieden. Een van de mannen merkte mijn rode tent op en kwam naar me toe om me een hut een paar meter verder langs de kust te laten zien. Hij stak het vuur aan en bood twee omul aan, een vissoort die endemisch is in het Baikalmeer. Ik ben al 10 jaar vegetariër en heb geen idee hoe ik vis moet bereiden, maar heb ze uiteindelijk in de houtkachel kunnen koken.
Wat is je meest levendige herinnering aan de reis?
Het landschap is onvergetelijk, maar het zou niet compleet zijn zonder de mensen en hun vriendelijkheid en attentheid. Ik heb veel nagedacht over de moeilijke tijden en fysieke worstelingen van een paar maanden toen ik voor het eerst terug was, maar nu er een jaar voorbij is, herinner ik me vooral de positieve momenten.
Een paar nachten later, na mijn viskookexperiment, zag ik een oude wagen aan de rand van het meer. Ik schikte mijn bed erin en begon het avondeten klaar te maken. Een man die slechts een paar meter verderop woonde, kwam langs en nodigde me uit om bij hem thuis thee te drinken en te eten, en bood toen aan dat ik ’s ochtends terug zou komen voor het ontbijt. Veel van de mensen die ik ontmoette leken blij om alleen te zijn en genoten van hun tijd. Het was een geweldige ervaring om ze te ontmoeten en met ze te communiceren.
Tot slot, op een meer praktische noot, wat is een advies dat je hebt voor iedereen die overweegt hun eerste winter bikepacking-reis te maken?
Een winterse bikepacking trip kan door vele factoren leuk zijn. Een van de belangrijkste zorgen is om warm te blijven. Ik ontdekte dat een warmwaterkruik – idealiter een thermoskan zodat je het water ’s ochtends voor het ontbijt kunt gebruiken – je voeten ’s nachts kan redden en je humeur hoog kan houden!
Als je het vorig jaar hebt gemist, bekijk dan zeker het geschreven verslag van Gaelles over haar reis met dezelfde naam, die een grotere galerij met afbeeldingen uit haar tijd op het Baikalmeer bevat. Bent u op zoek naar ideeën voor weekendbezichtigingen? We houden van Bombtracks vorige film van Matty Waudby en Clare Nattress, Lost Captures.
